لایو روز پنجم (سال 1403)
چالش هجده روزه جان جانان

تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس کهنه‌است نشان آدمیت.

روز پنجم رسید.
دل حاضرِ.
برو بریم.
الان قر تو کمرش شروع میشه ها.

الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت حضورم در این خانواده بزرگ و عیاردار SBF.
الهی صد هزار مرتبه شکر بابت وجود تک تک شما نازنین‌ها.

به به!
به به!
روز پنجم.
الهی صد هزار مرتبه شکرت، دلبرجانم.
برای تک تک سلول‌های بدنم، جان جانانم.

روزها رو کم میارم اگر حتی فقط برای هر یک از اعضای ریز و درشت بدنم بخواهم سپاسگزارت باشم. چطور جانانه دارند در سلامت کامل خودشون کار می‌کنند. وقتی که به یک بیماری کوچکی گرفتار می‌شم، تازه قدر سلامتی اون عضو کوچک را می‌فهمم. یا وقتی که یک بندات رو که به بیماری مبتلاست، تازه می‌فهمم چه نعمت بزرگی را دارم.

به به!
ای جونم!
خداقوت بهتون.

الهی صد هزار مرتبه شکر بابت این جهان هستی که برای من خلق شد.
الهی صد هزار مرتبه شکر بابت تمام سیاره‌هایی که در کهکشانی که ما در اون زندگی می‌کنیم وجود داره.
الهی صد هزار مرتبه شکر بابت میلیاردها ستاره.
الهی صد هزار مرتبه شکر بابت شب و روزی که وجود داره.
الهی صد هزار مرتبه شکرت، ای کریم، بابت سیاره نازنین زمین.
دورت بگردم من، که ما جانانه روش داریم قدم می‌زنیم.

الهی شکرت، بچه‌ها کنار همیم. نه!
الهی شکر.
چه روزهایی رو داریم می‌گذرونیم: صبح کنار هم، شب کنار هم.

خدا جونم، تو رو سپاسگزارم برای این همه عظمتی که در بدن من خلق کردی. چه با نظم دارن کار می‌کنن، ارباب جهانم. از پس سپاسگزاری این جسم هم بر نمیام. چطور می‌تونم سپاسگزار روحی باشم که زلال و پاک، عاشق و قدرتمند و ثروتمندی که از خودت بر من دمیدی؟ فقط یک عاشق می‌تونه از خودش چیزی رو به معشوقش بده که همه وجودشه.

به به!
به به!
ای جونم بهتون!
خدایا شکرت.

الهی صد هزار مرتبه شکر بابت وجود ماه، خورشید که انرژی فوق‌العاده‌شون رو دارن به ما می‌دن.
الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت جنگل‌های قشنگ.
الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت رودخونه‌های خروشانی که وجود داره و ما انسان‌ها به شدت ازش لذت می‌بریم.
الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت اقیانوس‌های بزرگ.
الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت دشت و بیابون قشنگ.
الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت صدای این پرنده‌های ناز، بابت وجود حیوانات، پرندگان، حشرات.
الهی صد هزار مرتبه شکرت بابت وجود تمام آبزیانی که وجود داره در این جهان هستی.

به به!
صدای شیران قبیله SBFها دارن واسه تو، عزیز جانشون، دعا می‌کنن.

نازنین‌ها، خانواده عزیزم، ما خیلی ثروتمندیم. خیلی ثروتمندیم. فقط کافیه دیدگاه مون نسبت به زندگی، به دور و اطرافمون عوض بکنیم. الان که زندگیتون پر از سلامتی، ثروت، عظمت، عشق و آرامش الهی باشه.

میان عاشق و معشوق گر بود بیابانی،
میان عاشق و معشوق گر بود بیابانی، درخت ارغوان روید به جای هر موقیلانی.

به به!
به به!
به به!
ای جونم!
به به!
به به!
ای جونم بهتون! ای جونم بهتون!
خدا قوت! خدا قوت! خدا قوت به جانتون! خدا قوت به جانتون!

عزیزانم، خیلی خوش اومدین. خیلی خوش اومدین. درود به روی ماهتون. به به!
الهی صد هزار مرتبه شکر، روز پنجم چالشیم.
خدا قوت جانانه به خودت بگو. برای خودتون ایستاده کف بزنین، بچه‌ها. خودتون رو تشویق کنید. خودتون رو تشویق کنید. با پنج روز جانانه پای کار بودی.

عزیزان جانی که تازه اومدن، سه روزه، دو روزه، از امروز شروع کردند. خدا قوت بهت! تشویق کن خودت رو. اینقدر خودمون رو تشویق نکردیم. غریبه شدیم باهاش. همش منتظریم یکی از بیرون ما رو ببینه. حالا یه ماشاالله به ما بگه. یه کوچولو ما رو تشویق کنه. بابا، خودت پس چی؟ تشویق کن خودت رو. خودت رو تحویل بگیر.

لامصب، خودمون رو تحویل بگیریم. آی، اینقدر می‌چسبه به جونت وقتی که واقعی باشه. تمرین می‌کنی، آروم آروم. اولش شاید فکر کنی ادا است. اما یه جا به خودت میای، می‌بینی که چقدر با جانت هماهنگ شدی. تو چقدر با جانت هماهنگ شدی.

تحویل بگیریم خودمون رو. تشویق کنیم. این تمرینات، عزیزان جان، دل بده خوب گوش کن. این تمرینات اول شما رو قراره تغییر بده، بعد شرایط رو. بنویس این رو. نکته کلیدیه. اول ببین چه تغییری درون تو، توی این پنج روز، توی این سه روز، توی این دو روز اتفاق افتاده. بعد منتظر تغییر شرایط باش.

ببین این تمرینه. نوع نگاه تو رو یه کوچولو اندازه چیز مورچه تغییر داده یا نه؟ یه کوچولو هم کفایت می‌کنه. ببین احساس تو رو در جان ببین. یه کوچولو تغییر داده. یه کوچولو روحت لطیف‌تر شده. یه کوچولو تو این چند روزی که چالش رو داری انجام می‌دی، ببین یه کوچولو نگاهت به اطرافت تغییر کرده.

لیوان آب رو داری برمی‌داری، می‌خوری، یه جور دیگه شده نسبت به روزهای قبل. می‌فهمی در لحظه هستی. غذا می‌خوری، واقعاً غذا می‌خوری. جنس غذا خوردنت تغییر کرده. قشنگ می‌تونیم بفهمیم. مثل اتوبان چهار بانده واضح و شفافه که آقا من تغییر کردم. تو این چند روز، حواسم باشه این چالش اول من رو باید تغییر بده، بعد شرایطی که توش هستم. مهمه.

ای جونم! ای جونم که جانانه پای کاری. خدا قوت! خدا قوت! خدا قوت بهتون.

نوشتن رو که عزیز جانم توضیح دادم. برو لایو روز چهارم رو ببین. نوشتن رو که جانانه توضیح دادم که خواسته‌هات رو چجوری بنویسی. همه رو گفتم. عزیز جانم، باز هم اگر بدونم در طول مسیر تایم داشته باشیم، می‌گم چشم. تو استوریا هم سعی می‌کنم بذارم بنویسم در مورد نوشتن خواسته‌ها. منظورتونه دیگه. وگرنه داشته‌هاتون رو که از من نمی‌پرسی. داشته‌هاتون رو خودتون…

نوشتن خواسته‌ها، چشم. چشم. انجامش می‌دم. تو باش. تو بمون. تو انجام بده. من هستم. من اون سفتی رو ندارم. این رو شیران قبیله می‌فهمن. این داستان‌ها رو تو قبیله نداریم. اینجا داستان فرق می‌کنه. اینجا می‌خوام تو بمونی. چون یک بار در سال داره برگزار می‌شه. نمی‌خوام زیاد اذیتت کنم. این که کنارتم. جانانه کنارتم. هم خودم، هم شیران قبیله کنار تیم نازنینم.

ببندیم کامنت‌ها رو. کامنت‌ها رو ببندیم.

عزیز جان، شیران قبیله‌ای، تو این چالش هیجده روز داریم کیف می‌کنین. کاری به کارتون ندارم ها. کیف کنید که این روزها تموم می‌شه. برمی‌گردیم سر خونه. هرجا بری باید برگردی تو خونه که قبیله‌ست. اونجا من باهاتون کار دارم…

حسابی کیف تون رو بکنید تو هیجده روز. خدا حفظتون کنه. اگر هم برادرتون او مدد می‌کنه و برادرتون چیزی می‌گه، فقط نیت یک چیزه که عزیزان جانش بقیه خودش. آن چیزی رو که فراموش کردن رو بیاد بیارن. همین. داره از مسیر رفته‌اش می‌گه. مثل لایو دیشب. لایوهای شب‌نشینی که هست، عزیزان جان رو می‌بینید. چه جوری از مسیر رفته‌شون دارن می‌گن. و چقدر پیغام در دل شه.

برادرت هم همینه. یه چیزی بهت بگم. چیزی نیست که من بدونم و جانت از اون باخبر نباشه. همچین چیزی امکان نداره. جواب تمام سوال‌های عالم، فهرست تمام عالم خوبه. در جان تک تک تان هست. من اینجا دست و بالم بسته است. نمی‌تونم تند بشم. یه سری چیزها رو بگم. اما جواب همه سوال‌هایی که در این عالم هست، در جان تو هست.

برادرت اگر داره حرفی می‌زنه، چیزی که در جان تو هست. فقط یه کوچولو داریم گرد و غبارها رو پاک می‌کنیم. یه کوچولو داریم پرده رو می‌زنیم کنار. کوچولو. هرکی هم اندازه ظرفش از برکت این چالش استفاده می‌کنه.

خدا قوت بهت! خدا قوت که جانانه حضور داری. من یک بار دیگه خدا قوت جانانه می‌گم و یک یادآوری. عزیزان جان، خودخوری نداریم. این چالش اومده کمک کنه. فقط مسابقه نیست. از کسی عقب نیستی. چون تو مسیر خودت رو داری. چه روز اولته الان کنار مایی، چه روز سوم، روز دوم یا از روز اول بودی. تو مسیر خودت رو داری. مسابقه نیست این مسیر. این مسیری که به لطف او همه‌مون الان هستیم. مسابقه نیست. کسی عقب‌تر از دیگری نیست. اگر امروز اومدی، اگر دو روزه اومده، تایمش الان بود. الهی شکر که اومدی. الهی صد هزار بار شکر کن که الان هستی.

من یک چاق سلامتی کنم و برگردیم. یه چیزی بگم بین خودمون باشه. داشت یادم می‌رفت. دوباره چاق سلامتی. اینقدر که غرق می‌شیم. آبروداری کنید. پیش خودتون بمونه. خدا چیزی نفهمه. دوستتون دارم.

الهی به امید تو، خدا جونم. الهی به امید تو. الهی به امید تو، ای ارباب جهان. الهی به امید تو، ای دلبر جان. الهی به امید تویی که نفس ما رو می‌کشی. الهی به امید تویی که خوشگل قلب ما رو می‌تپونی. الهی به امید تویی که هستی. حاضری. در هر دم، در هر بازدم.

هدایت‌مون کن، بابا. هدایت‌مون کن، خدا جونم. محکم بغل‌مون کن. همه‌مون با یک نیت الهی اینجا کنار همیم. مدد کن. دست‌مون رو بگیر. مسیر رو برامون جوری هموار کن که پامون سر نخوره. شهربازی رنگی، بابا. گاهی چنان غرق بازی بیرون می‌شیم که یادمون می‌ره که دست‌مون از دست بابا جدا شده. بعد یه جایی می‌رسیم، زار می‌زنیم. پس چته؟ هیچی، بابا نیست.

دیدید بچه کوچولوها با مامان میرن تو بازار، غرق شیطنت. یهو به خودش میاد، می‌بینه دست مامان ول کرده. حالا شروع می‌کنه گریه کردن. حالا داره سراغ مامان رو می‌گیره. مامان من رو ندیدین؟ مامان من رو ندیدین؟ بابای من رو ندیدین؟ خب، تو غرق بازی بودی، بچه. مامان داره در به در دنبال تو می‌گرده. تو دست مامان رو ول کردی. تو غرق بازی شدی. تا یه جایی می‌رسه که اون عزیزان کمک می‌کنن دستش بره تو دست مادر. اون لحظه، اون سکانس چیه؟ وقتی که بچه مادر رو می‌بینه یا پدر رو می‌بینه، گم کرده بود. غرق بازی هم بود. اصلاً تو شهربازی گم‌شده بچه. تجربه‌اش رو هم مون داریم. تو بچگی گم می‌شدیم. اون لحظه که پدر رو می‌بینی یا مادر رو، گریه می‌کنی. گریه از چی بود؟ از دلتنگیه ها. از این‌که نبودی تو چند دقیقه نبودی مامان، بابا. چند دقیقه نبودی.

دیدی تو این چالش یه جاهایی اشک شوق می‌ریزی. چون دست تو دست بابا رفته. مسیر خیلی زیباست. اینقدر از این مسیر، اکثریت آدم‌ها دور شدند. نه حالا همین مسیر چالش هیجده روز. همین مسیری که ما داریم. کلاً دست بابا رو ول کردن. یعنی جان رو رها کردند. فقط از صبح تا شب بدو بدو بازی بیرون. فقط در حالی که قرار بود دست تو دست با بابا بریم. در این شهربازی که بهمون خوش بگذره.

میدونی مثل چی می‌مونه؟ مثل این می‌مونه که تو یکی از دوستات بگه که بیا، من فلان کشور ببرمت اونجا. اینقدر بهت خوش می‌گذره کشور از برم. یا نه، یه شهری. بیا بریم فلان شهر. اون شهر رو بلدی. همه جاش و کوچه‌هاش و زیر و بم همه جاشو بلدم. تو با اون رفیقی که دعوتت کرده می‌ری. یهو اون شهر و اون کشور رو می‌بینی. خوشگله. دست رفیق ول می‌کنی. غرق بازی می‌شی. غرق اون شهر، اون کشور. بعد یه جا به خودت میای، می‌بینی گم شدی. چون تو اصلاً اینجا رو بلد نبودی. قرار بود با اون رفیق کل این شهربازی، اون رفیق قرار بود خودش تو رو ببره.

داستان اینه. اومدیم در این جهان مادی. به جای این‌که دست تو دست با خداوند، با بابا، هرچی که تو جانت قبولش می‌کنی. جان که قبولش می‌کنه. ذهنت می‌خواد بگه گاد، الله، خدا، انرژی، هرچی. قرار بود ما با او، با یار دیرین بیاییم در این شهربازی کیف کنیم. دست او رو ول کردیم. غرق بازی بیرون شدیم. بعد به هر چی هم می‌رسی، دوباره احساس یه پوچی داری. دوباره احساس پوچی داری. آقا من همه چی دارم. تارگت هدف‌هام رو دارم می‌زنم. اما این چالش داره این کار رو می‌کنه که هر جایی میریم، با او برویم.

غذا می‌خوری، با او بخور. آب می‌خوای بنوشی، با او بنوش. در قدم‌ها، در نفس‌هامون بیاریمش.

حالا برگردیم عزیزان جان. یکی از تمرینات چند روز پیش مون این بود که آنفالو کردن پیچ‌ها. پیچ‌هایی که غذای خوبی به ما نمی‌ده. خیلی این نکته مهمه. دل بد خوب گوش کن. من خلاصه این رو بگم و بری به روزت برسی. نکته مهمه.

عزیزان جان، ورودی‌های ذهن ما. خوب دل بده بنویس. اگر قلم و دفتر کنارته، یادداشت کن. ورودی‌های ذهن ما، غذای روح ما هستند. اخ که چقدر این موضوع مهمه. چشم‌ها و گوش‌های ما دروازه‌ی ورود به ذهن ماست. اخ که این نکته رو اگر تو درکش کنی، دیگه هر چیزی رو نمی‌بینی. تو هر چیزی رو که ببینی، بشنوی، تو سوشال‌میدیا دیدی که از صبح تا شب داری همین‌طوری نشستی و داری صفحه بالا پایین می‌کنی. حواست نیست که داره همش پیکچر می‌گیره. هر محتوایی که از این دروازه رد بشه، می‌ره میشینه به عمق وجودت. کم‌کم میشه باورهای تو. طرز فکر تو. میشه احساس تو. و اون شخصیت، اون عکس‌العمل رو نسبت به اتفاق‌ها انجام می‌ده.

چه چیزی رو دارید می‌بینید؟ چه محتوایی رو؟ جنس احساست چطور شده؟ لطیف شده؟ یا خشن؟ طرز فکرت چطور شده؟ چی داره تحویلت میده؟ این داستان بسیار مهمه. خیلی شوخی گرفتیم. تو توی غذات مو باشه، یه کسی بذاره جلوت، پرت می‌کنی جولوش. بارها گفتم، اون غذایی که توش مو هست، تو بخور چون دفع می‌کنی. اما غذای روح، داستانش بسیار فرق می‌کنه.

چه جنس محتوایی رو داری از صبح تا شب مرور می‌کنی؟ داره باوری از تو می‌سازه. داره تبدیل میشه به طرز فکرت. با دیدن اون محتوا چه احساسی در جانت به جریان می‌افته؟ چقدر شوخی گرفتند. اکثریت مردم.

امروز این کاری که می‌گم رو انجام می‌دی. با دل قرص. با جرأت. مهمه. یه لیست تهیه می‌کنی. همین امروز. تمام این نکاتی که دارم بهت می‌گم رو می‌نویسی. چه چیزهایی از صبح تا شب داری مرور می‌کنی؟ چه صفحه‌هایی رو از صبح که بیدار می‌شی تا شب داری دنبال می‌کنی؟ در فضای مجازی. از صبح که بیدار می‌شی تا شب چه فیلم‌ها، چه سریال‌هایی رو می‌بینی؟ بنویس. چه موزیک‌هایی رو در گوش می‌دی؟ با چه کسایی از صبح تا شب داری صحبت می‌کنی؟ اون افراد چه جنس صحبتی رو دارن تحویلت می‌دن؟ جنسش چیه؟ بنویس. امروز. تا روز هجدهم. این تمرین‌ها نبوده. همین الان اومد. این رو می‌زاری جزو تمرین. از امروز تا روز هجدهم قشنگ زیر نظر بگیری خودت رو. مهمه.

و سوال کلیدی اینه: از خودت صادقانه بپرس. این چیزهایی رو که دارم می‌بینم، این موزیک‌هایی رو که دارم گوش می‌دم، این فیلم‌هایی که می‌بینم، این صفحه‌هایی رو که دارم تو فضای مجازی دنبال می‌کنم، این همنشینی‌هایی که با دوستانم دارم، گوشم رو دارم در اختیارشون می‌ذارم. آیا من رو دارن به خداوند نزدیک می‌کنن؟ من رو دارن به جانم نزدیک می‌کنن؟ من رو دارن کمک می‌کنن که به هدف‌های الهیم برسم؟ یا نه، درون من داره خشم به وجود میاد؟ حسرت به وجود میاد؟ حسادت؟ غیبت؟ صحبت‌هایی که با جانم هماهنگ نیست؟

صادقانه این‌ها رو بنویس. برای یک بار هم که شده، تکلیف تو با شخصیت خودت رو روشن کن. اگر قراره تغییر کنی، اگر قراره یک آدم دیگه‌ای از خودت بسازی، باید دل شیر داشته باشی. باید صادق باشی با خودت. بپذیری آقا نوشتم آره، فلانی و فلانی و فلانی. اصلاً چه حرف‌هایی دارن از صبح تا شب به من تحویل می‌دن؟ چقدر وقتی صحبت می‌کنن، احساس من دگرگون می‌شه؟ چقدر حس منفی به وجود میاد درون من؟ خودمون می‌فهمیم.

شاه کلید: اون احساسی که داره به وجود میاد، الهی هست یا نه؟ این لیست رو تهیه کردی. چه موزیک‌هایی گوش می‌دی؟ چه فیلم و سریال‌هایی می‌بینی؟ چه صفحه‌هایی رو داری دنبال می‌کنی؟ با چه کسانی همنشینی داری؟ باهاشون صحبت می‌کنی؟ گوشت رو در اختیارشون گذاشتی. چه احساسی دارن بهت تحویل می‌دن؟ جریان چه احساسی داره درون تو به وجود میاد؟

عکس‌العمل تو در اون روز ارتباط مستقیمی داره با جریان احساسی که در جان تو به راه افتاده. اگر اون روز محتوای دیدی که تو رو خشمگین کرده، جنسش حسادت بوده، غیبت بوده، بدگویی بوده، فیلم و سریال‌های منفی بوده که با جانت هماهنگ نبوده، موزیکی بوده که غمگین بوده، اون روز هر توپی بیاد سمتت، تو گل به خودی می‌زنی.

صحبت‌هایی که داره میشه، یک مرتبه دیگه ست‌ها رو جان تو حساب کردم که دل حاضر کنی بفهمی دارم از چه حرف می‌زنم. از امروز جانان زیر نظر می‌گیری خودت رو. احساسی که در جان، تمام این تمرین‌ها داره شعله اون احساس الهی رو در جان تو، اون انرژی الهی رو به راه می‌نده. بعد تو هر محتوایی هم اومد، می‌خوای ببینی، هم پات رو گازه، هم رو ترمز. این جواب نمی‌ده ها. من تعارف ندارم. من رفیقای جانم. اصلاً جونم رو می‌دم براشون. می‌دونند سال ۲۰۱۷ بود، فکر می‌کنم آنفالو کردم. همه‌شون می‌دونن. روزی چندین بار هم باهاشون گپ می‌زنم. جونم. ولی اون تایم محتوا می‌ذاشت. تصمیم گرفته بود جانانه تصمیم گرفته بود که اصلاً بابا، روزی هفت بار، هشت بار من اخبار می‌دیدم. قبلا گفتم. چپ و راست می‌شدم. تعارف نداریم. مهمه.

کیفیت اون روز تو در گروی ورودی‌های ذهنته. چه غذایی داری به روحت می‌دی؟ خیلی مهمه. چون تمام این محتواهایی که داری می‌بینی، بچه‌ها وحشتناکه. اگر بفهمی که ذهن چه قدرتی داره، تمام این‌ها رو داره پیکچر می‌گیره و تحویلت میده. و شوخی هم نداره باهات. اگر بفهمی، هر محتوایی رو دیگه خریدارش نیستی.

اصلاً تمرکز الان آدم‌ها ندارند. چون سوشال‌مدیا تمرکز آدم‌ها رو دزدیده. خیلی این داستان مهمه. اصلاً شوخی نگیرین. جدی بگیرین. ببینید چه صفحه‌هایی رو دارید دنبال می‌کنید. اصلاً نترس. اصلاً خجالت نکش. تو دل این تمرین که آنفالو می‌کنی، عزیزان که محتوای خوب تحویل نمی‌دن، چرا باید دنبالش کنی؟ نه حالا گناه داره. بذار حالا این غذا آوردی دیگه. توش می‌دونم حالا هفت هشت تا مو توش بذار بخورم. دماغم انداخته توش. عیب نداره حالا. دارم یه جوری بهت می‌گم که بهت بربخوره. مگه تو می‌خوری اون غذا رو؟ مادرت هم بذاره جلوت، اون غذا رو نمی‌خوری اگر توش آت و آشغال باشه.

جدی بگیر این قضیه رو. این قضیه رو جدی بگیر. خودت رو نجات بده، نازنینم. توی این لایو داری میای. چه محتوایی؟ چه جریانی به راه می‌افته؟ اینه قدرت ذهن. اینه قدرت احساس. و عکس این هم هست. یک محتوای به ذهنت نشون میدی و میشه غذای روحت که جان داره پس می‌زنه. می‌گه محتوا رو نشون من نده. و حالش بد میشه. از چه طریقی؟ از طریق احساس داره بهت آلارم میده. می‌گه من حالم بده. به من نشون نده.

هنوز خیلی‌ها نفهمیدن این احساس چیه که خداوند این چه نعمتیه؟ چرا خدا به ما احساس رو داده؟ همین‌جوری کشکی؟ این یه رازی در دلشه. این یک نقشه‌ی راهه. امروز حتماً اگر این کار رو نکردی، حتماً ازت می‌خوام که جدی بگیری. صفحه‌هایی رو که داری دنبال می‌کنی. موزیک‌های منفی رو گوش نده. یه موزیک هست، ریتمش شاید شاد باشه، اما محتواش غمگینه. موزیک‌هایی گوش کنین که الهی باشه. نیت اون خواننده مهمه. نیت خواننده مهمه، عزیزان.

چه غذایی داری به جانت می‌دی؟ این‌ها رو شوخی نگیریم. حرف تمام. یه کوچولو. کامنت رو ۳۰ ثانیه باز می‌کنم. پر قدرت. پر قدرت شروع کنین.

هیجدهم، به امید دلبرجان، تولد هیجده‌ماهگی قبیله بزرگ و عیاردار SBF. شنبه هیجدهم، تولد قبیله الهی، قبیله بزرگ و عیاردار SBF. به امید خدا. به امید خدا. برین عزیزان جانم. برین با دل قرص. با دل قرص شروع کنین.

روز پنجمه. شب هم که لایو شب‌نشینی ساعت هشت و هیجده دقیقه کنار هم هستیم. به امید خدا. به امید خدا. پر قدرت. پر قدرت. الهی به امید تو. بگین و جانانه شروع کنید. جانانه قدم بردارید. حواستون باشه. پنجشنبه، جمعه این‌ور اون‌ور نرین. تو چالشین. الکی این‌ور اون‌ور پا نشین نرین. خراب نکنین. زحمت کشیدید. زحمت کشیدین. بلند نشین این‌ور اون‌ور برین. تمرکزتون این هیجده روز روی تمریناتون باشه. روی خودتون تمرکز کنید. بلند نشین این‌ور اون‌ور برین. انرژیتون رو بگیرن. مهمه اینا. عزیزان جانم، مهمه.

تک تک شما عزیزان جانم رو به دستان پرنعمت و پربرکت دلبر جانم می‌سپارم. مراقب خودتون باشید. پر قدرت شروع کنید. خدا حفظتون کنه. الهی شکرت.