لایو روز شانزدهم (سال 1403)
چالش هجده روزه جان جانان

باید هر لحظه بچه‌ها، یادآوری کنیم، ببینیم داشته‌هامون رو ببینیم، روز شانزدهم، چرا این عظمتت رو نمی‌بینی؟ چرا قربون خودت نمی‌ری؟ به به، چرا جلو آینه خودت و ماچ نمی‌کنی؟ چرا لپ خودت و نمی‌کشی؟ ذوق کن، این نفسی که داره خوشگل تو رو می‌کشه رو ببین، این قلبی که داره خوشگل می‌تپه رو ببین، به به.

این‌قدر غرق بازی بیرون خودت نشو، تو منو ببین، من هر آنچه که بیرون از خودت می‌خوای و می‌برمت، دست و پا نزن، تو منو بغل کن، بابا خودت و بغل کن، به به، خودت رو بغل کن، واقعی، واقعی عاشق خودت باش، واقعی قربون خودت برو، ای جونم.

دل حاضر، دل حاضر، آخراشه‌ها، روز شونزدهمه، می‌خواستم موضوعی رو در میون بذارم با خانواده عزیز دلم، چند روزیست که پای من آسیب دیده و بسته است، پای من بسته است و با پای آسیب‌دیده در حال راه رفتن هستم، قدیم، قبل از اینکه با داداش سهیل و خانواده SPF آشنا بشم، همیشه هر وقت یک بیماری سراغ من می‌اومد، شروع می‌کردم به غر زدن، به زمین، آسمان، بد و بیراه گفتن که چرا من مداوم مریض میشم، چرا این اتفاق برای من افتاده.

ولی خیلی جالبه، من الان پام آسیب دیده و لحظه‌ای که پام رو روی زمین می‌ذارم و درد به سراغم میاد، خیلی بلند میگم: “الهی صد هزار مرتبه شکرت که من پا دارم، الهی صد هزار مرتبه شکرت که پاهه هنوز هست، می‌تونم راه برم، حتی هنوز لنگون‌لنگون می‌تونم راه برم، می‌تونم کار خونه رو انجام بدم، می‌تونم آشپزی کنم برای همسرم و فرزندم.” به به، به به.

الهی شکرت، الهی صد هزار مرتبه شکر، این دیدگاه شکرگزاری که استاد جانم، داداش سهیل به ما میگن، واقعاً تأثیر داره، اینکه در اوج بیماری، در اوج بیماری که تو داری به خودت رسیدگی می‌کنی و اون شادابی روزهای سلامتی رو نداری، ولی در دل، در دلت، در جانت، یک شعف درونی، یک ذوق درونی از اون شکرگزاری رو حس می‌کنی، من دقیقاً در تمام وجودم حس می‌کنم اون شکرگزاری رو، حتی وقتی پامو می‌ذارم رو زمین و درد می‌گیره.

این درد انگار داره به من یادآوری می‌کنه که: “هی، تو پا داری‌ها، بگو شکرت”، به به، به به، به به، واسه تک‌تک انگشتای پات شکرگزار باش، واسه تک‌تک قدم‌هایی که داری، حتی با درد برمی‌داری، شکرگزار باش، این برای اولین بار در زندگی منه که من در اوج درد کشیدن، شکرگزار پاهام هستم، شکرگزار تک‌تک اعضای بدنم هستم.

و این چیزی جز نتیجه شکرگزاری نیست که استاد جانم ما یاد دادند، در خانواده STF یاد گرفتم، در اوج درد، در اوج رنج، شکرگزار باشم، چون من هنوز نفس می‌کشم، به من هنوز هستم و من هنوز اجازه نفس کشیدن داده شده، الهی صد هزار مرتبه شکر.

برای این پایی که هنوز درد می‌کنه، ولی هر روز راه می‌ره، هنوز خدا قدرت داده بهش که راه بره، الهی صد هزار مرتبه شکرت خدا جونم، برای پاهای قشنگی که به من دادی، درد می‌کنه، ولی هنوز راه می‌ره، الهی شکرت، به به، به به، به به، به به، به به.

درود به روی ماهتون، درود به روی ماهتون، صبح عزیزان جان، همسفران جانم، همسفران عاشق، الهی باشه، خیلی خوش اومدین، خیلی خوش اومدین عزیزان جان، خدا قوت، خدا قوت، خدا قوت بهتون، به به، روز شانزدهم، شانزدهم، دو روز دیگه بیشتر نمونده، مثل برق گذشت، مثل برق گذشت، الهی صد هزار مرتبه شکر، الهی صد هزار مرتبه شکر که این فرصت فراهم شد.

این فرصت فراهم شد، زندگی داریم می‌کنیم، زندگی کردیم شونزده روز، شونزده روز زندگی کردیم، شونزده روز کیف کردیم، خدا قوت، خدا قوت، خدا قوت بهتون، خدا قوت بهتون، خدا قوت به جانتون، خدا قوت به جانتون، الهی، الهی که همیشه تو آغوش خودش باشیم، چه حالی الان دارین همه‌مون؟

الهی که این حال هر روز تقویت پیدا کنه، دل‌مون حاضر باشه، ادامه بدیم، چه حالا کنار برادرت باشی، کنار این همسفران جان باشی، چه نباشی، مسیر رو ادامه بده، مسیر رو ادامه بدین بچه‌ها، در مسیر که کتاب جانت رو می‌تونی بخونی، اصل داستانه، قراره که جهان درون‌مون رو کشف کنیم.

تمام این جهان مادی، تمام این مادیاتی که هست، تمام این وابستگی‌هایی که هست، فقط برای یه چیزه، فقط، هیچ‌کدومش که ماندگار نیست دیگه‌ها، پس بر یک چیز، یک ابزاره که جهان درون رو کشف کنی، فقط که کتاب جان خودمون رو بخونیم، حرف بزرگ‌ها، باید بهش اندیشه کنی، رو اندیشه، شما هم دیگه روز شونزدهمه، باید حساب کنم.

اندیشه کنین بچه‌ها، با جان اندیشه کنین، نه با دو دوتا چهارتای ذهنتون، مسیر او تا یک جایی دو دوتا چهارتا، منطق، علم بهت کمک می‌کنه، از یه جا به بعد باید همه رو بذاری زمین، از یه جایی به بعد همه رو باید بذاری زمین، باید سبکبال کنی خودت و فقط با جان مسیر و ببینی، با ایمان و توکل، با امید، فقط.

اگر دنبال اینی که با علم خدا رو پیدا کنی، که اصلاً کلاه گشادی سرت رفته، به هیچی هم نخواهی رسید، هستن دیگه عزیزان که دارن تو علم می‌خوان او رو پیدا کنن، تا یه جایی اوکی، از یه جایی به بعد دیگه زور علم نمی‌رسه، از یه جایی به بعد فقط جهان درونته، یعنی هر چی داری باید بذاری، دیگه اوکی، از اینجا به بعد دیگه اینا به دردت نمی‌خوره، حالا، این مفصله بخوایم بازش کنیم.

جان کلامم اینه که در این مسیری که داریم می‌ریم، که شما رو داره روبرو می‌کنه با جهان درون‌تون، این و ادامه بده، این و ادامه بده، دو روز دیگه داریم، اما داره نزدیک میشه اون دل‌تنگی، داره آروم‌آروم سر می‌کشه، دل‌تنگی داره آروم‌آروم سر می‌کشه که الهی، الهی، عزیزان بمونن، از مسیر خارج نشن.

درسته او باید بخواد، ولی همت تو، نیت تو خیلی مهمه، نیت توئه، این کمربند بستن، همت توئه که یار تو رو تو مسیر نگه داره، اون قدرت انتخاب داده، اختیار داده، اینکه جذابه، بمونین، بمونین تو مسیر، بمونین عزیزان جان، بمونین، آه، شروع کنیم، شروع کنیم عزیزانم.

شروع کنیم نازنین‌های من، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، من روز آخر دیگه همین‌جوری یهو لایو می‌بندم، می‌رم، خداحافظی نمی‌کنم، دل طاقت نداره، دوستتون دارم، دوستتون دارم، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، شروع کنیم، شروع کنیم، الهی به امید تو، الهی به امید تو.

مدد کن، قوت قلب‌مون باش خدا جونم، کاری که از دست‌مون برمیاد، داریم انجام می‌دیم، داریم تمرینات و انجام می‌دیم، تمرینات مشخصه، همه‌اش الهیه، همه‌اش داره کمک می‌کنه که به جهان درون‌مون سر بزنیم، تو هم داری می‌کنی، مدد بیشتر، بیشتر، به قول عزیز جان قبیله، علی آقای نازنین، میگه: “خدا یه جاهایی دست تو نمی‌گیره، می‌زنه زیر کتفت، بلندت می‌کنه”، برگردیم.

الهی به امید تو، الهی به امید تو، الهی به امید تو ای دلبر جان، الهی به امید تو ای جان جانان، الهی به امید تو بابای جونم، الهی به امید تو ای ارباب جهان، الهی به امید تویی که نفس ما رو می‌کشی، قلب ما رو می‌تپی، الهی به امید تویی که حاضری، هستی، قوت قلب‌مون باش، هدایت‌مون کن، لحظه‌ای، لحظه‌ای ما رو به حال خودمون رها نکن، بابای جون، گم می‌شیم.

الهی به امید تویی که نفس ما رو می‌کشی، قلب ما رو می‌تپی، خودت ما رو خوشگل و ناز هدایت کن، یک مسیری که به جان، به فطرت، به ذات الهی‌مون، به تو، به تو یار نزدیک‌تر بشیم، به حق نزدیک‌تر بشیم، به حق، به حق، به حق نزدیک‌تر بشیم.

الهی، الهی که با هر دم، با هر بازدم، الهی انتخاب کنیم، الهی قدم برداریم، الهی ببینیم، الهی بشنویم، الهی صحبت کنیم، چشمون هرز نپره، چشم‌چرونی نکنیم، گوش‌هامون غیبت نشنوه، قضاوت نشنوه، کلام‌مون حق رو بگه، نماد تو باشه، نه باطل، الهی به امید تو، مسیره خوشگله، مسیر رو اگر بچه‌ها بفهمیم‌اش، فهمش از درون‌ها، منطق نیست‌ها.

مسیر اگر با جان بفهمی، رنگ و بوی زندگیت زمین تا آسمان با این چیزی که امروز هستی فرق می‌کنه، حتی عزیزانی که همین الان‌اش تغییر کردن، ذره‌اَشه، هنوز به اشانتیونش هم نرسیده که یه مزه، یه کوچولو… فریاد می‌زنه، الان چجوری تو خلوتت، یه جاهایی، خوب پنهانی عشق‌بازی تو می‌کنی، یه جاهایی میگی: “ولش کن، اونجا الان این استوری رو نمی‌کنم، اونجا این حرف و نمی‌زنم”، اما یه جا می‌رسه که دیگه اصلاً.

دستی از دستان قدرتمندشی، وسط میدان عشق فریاد می‌زنی، فارغ از اینکه اکثریت چی میگن، مسخره می‌کنن، نمی‌کنن، قضاوت، شاید یه کامنت بد و اصلاً نمی‌بینی، این‌قدر غرق زیبایی این مسیر شدی که اصلاً نمی‌بینی، چش‌ها کور، گوش‌ها کر برای این صحبت‌هایی که بخوان سمت تو پرت کنن، نمی‌شنوی صحبت‌های نجواهای ذهن و شیطانی و نمی‌شنوی.

چه بسا درسی برمی‌داری از دلش، درس ایمان، درس توکل، درس اینکه: “اها، مسیرم درسته، چرا من و به هم نمی‌تونن بریزن این‌ها”، به یه جایی باید برسه که دیگه نترس از جان حرف بزنی، توی این بازی، این تایمی که هستیم، خیلی بازی جذاب و سخته، خیلی، خیلی جذابه و بسیار سخت، داریم می‌بینیم، اصلاً، یه چیزهایی که…

بذار ورود نکنم، چند وقت پیش راجع‌بهش یه کوچولو صحبت کردیم که چه اتفاقی داره می‌افته، حالا، از خدا صحبت کنید بچه‌ها، از شکرگزاری صحبت کنیم، بهتر از اینه که توی فضای مجازی، یه سری عزیزان لخت میشن، باسن‌شون و هوا می‌کنن، خیلی بهتر از اون‌هاست، تو دل تک‌تک این کلماتی که دارم میگم، ۳۱۱۸ جلد کتابه‌ها، بفهم دارم چی میگم.

دستی از دستان قدرتمند خدا باشیم، جانانه فریاد، نترس، نترسین، از خدا بگیم، اگر فهمیدیش، اگر نفهمیدیش که نه، اگر واقعاً معجزه‌ای از شکرگزاری درک کردی، اگر واقعاً ذره‌ای خدا رو دیدی در زندگیت، بگو، فریاد بزن، نه ریا میشه، بذار بشه، بذار بشه، بهتر از خیلی چیزهای دیگه‌است، دستان پرقدرت او باشیم.

شمایی که اینجا هستین، روتون حساب کرده که توی این اردوی هیجده‌روزه هستین، این اردوی الهی، انتخاب شی، این بیاد تو اردو، انتخاب شده، این انتخاب شده‌اید، انتخاب شده، هیجده‌روز تمرین کردین، بابا برین وسط میدان، برین به بقیه، خودتون کمک کنین، بیدار کنیم.

تک‌تک شماها، یک نفر رو، یک نفر رو بتونین با اون چیزی که فهمیدی به اشتراک بذاری و یه تلنگری باشه برای بقیه، کار خودتو کردی، یک نفر با چند میلیون نفر هیچ فرقی نمی‌کنه، تو این اعداد گیر نکنی، تایمشه بچه‌ها، می‌خوام کودکانه بگم، انگار خداوند دستش و دراز کرد به سمت شما، میگه: “کمک کنین به من”.

کلام الهی باشین، قدم‌های الهی باشین، خدا داره میگه: “دارم دست به دامن این‌جور نگاه‌های کودکانه الهی میشم که جان کلام رو بتونی بفهمی”، تایمی هستیم که خداوند انگار دستش و دراز کرده، کمک کنه، بریم سراغ لایو و روز شونزدهم، عزیزان جانم، خب دل بدین، گوش کنین، نکته مهمه.

خیلی وقتا میای میگی حالم بده، دقت کن، کمر صاف، دم و بازدم عمیق، محکم بشین، دل بده، ببین چی میگم، خیلی وقتا میای میگی که: “من آقا حالم بده”، اوکی، به هر دلیلی، یا پارتنرت یه حرفی زده، یا تو محل کارت، یا یک مشتری، یا تو رانندگی یه حرفی شنیدی، یا یک دوستی یه حرفی زده، یا یک، چه می‌دونم، یه چکت براش مسئله پیش اومده، یا یکی یه حرفی بهت زده، با رفتارش، کلامش، تو رو به هم ریخته، خوبه.

حواست باشه، اونجایی که میگی حالم بده، کل زندگی رو نبری زیر سوال، نکته مهمه، از اون آگاهی‌های ناب الهیه که درکش کنی، کیفیت زندگیت جانانه، حواس‌جمع، سرپا است، میگی: “من حالم بد”، یهو می‌شینی غر زدن، زمین و زمان و، با بچه بد می‌شی، با همسر بد می‌شی، با پدر، مادر، هیچ‌جا نمی‌ری اون روز، یا ادامه پیدا می‌کنه چندین روز.

حواس‌تون باشه که اینجا بیایی بررسی کنی: “آقا، من حالم برای این موضوع بده”، چه موضوعی؟ “تو محل کارم یکی اومد یه حرف زد”، یا “پارتنرم یه حرفی رو زد”، یا “چه می‌دونم، رفتم امتحان دادم، قبول نشدم”، قشنگ شناسایی کن حالم برای چی بده، کل زندگی رو نبر زیر سوال.

خیلی چیزهای این زندگی داره درست کار می‌کنه برات، این همون جاست که کل نعمت‌ها تو نادیده می‌گیری: “آقا، من حالم امروز بده چون همسرم این حرف و زده”، “من امروز حالم بده چون رفتم اونجا امتحان بدم، قبول نشدم”، “حالم برای این”، بعد بقیه زندگی بی‌نظیره، وقتی نسبت به این آگاه باشی، چه اتفاقی می‌افته؟ چند دقیقه، چند ساعت حالت بده، بقیه زندگی رو حواست بهش هست که اون‌ها رو نبره زیر سوال.

این همه نعمت دیگه هست، بچه نازنینت، همسرت، پدرت، مادرت و خیلی چیزهای دیگه، تن سالمی داری و و و، این خیلی مهمه که ما کل زندگی رو اونجایی که حال‌مون بده نبرین زیر سوال، گاهی حال‌مون برای یه چیز کوچیک بده، ما رو یکی بهم ریخته، کل زندگیت چک برگشت خورده؟ کل زندگی می‌ره زیر سوال؟ نه آقا، حساب کن تو فقط این چکه برگشت خورده.

اگر تنت سالم نبود، اگر همسرت، بچه‌ت یه بیماری داشت، اگر پدر، مادرت، بابا، چکه، خیلی نعمت‌های دیگه داره درست کار می‌کنه، سرجاشه، یک آدم آگاه این‌جوری می‌بینه، این همون زاویه‌دیده است، یه آدمی که الهی بیدار باشه، حواسش هست، میگه: “آقا، من هنوز وضعم خوبه‌ها”، “من هنوز وضعم خوبه، یه هزارتومنی اینجا یه مقدار از بین رفته، من کلی هنوز پول دارم، کلی همه دارایی دارم”، مثاله‌ها، دارم میگم، یعنی که تو هنوز تنت سالمه.

بچت هست، پدر، مادر هست، سقف بالای سرت هست، غذا هست، سلامتیت هست، می‌تونی به راحتی دستشویی بری، نیاز به سوند نداری، اینارو می‌فهمی؟ نه، شکرگزاری که میگم عمیق بشه، تو رو می‌بره سفر، دستشویی می‌ری: “الهی شکر”، دست تو داری می‌شوری: “الهی صد هزار مرتبه شکر که دستم و می‌تونم بشورم”.

حموم می‌ری: “الهی صد هزار مرتبه شکر، می‌تونم حموم برم، نیاز نیست کسی من و ببره حموم”، “الهی صد هزار مرتبه شکر، می‌تونم خودم غذا درست کنم”، مرتبه شکرگزاری که عوض بشه، الله اکبر، هر کدومش سفر، سفر عمیق به جهان درون، این شکرگزاریه، همه‌چی در دل شکرگزاریه، همه‌چی، عمیق بفهمیش، طوطی‌وار نگی، بفهمی.

برای اینکه بفهمی، گفتم دیگه تکنیکه، فکر کن اون چیزی که داری ازش سپاس‌گزاری می‌کنی نبود: “الهی صد هزار مرتبه شکر بابت دستم”، برای اینکه از این سطحی بودنه بیاد بیرون، تصور کن، نترس بچه‌ها، نترسین: “نه، تصور کنم، یهو میاد سر راهم”، نه عزیزم، نیت تو مهمه، نیت تو مهمه، نیت تو اینه که داری از این زاویه‌دید کمک می‌گیری.

اصلاً اون احساس پشتش چیز دیگریست، ای بابا، یک معنای دیگه‌ای داره، شاه‌کلید بود و، آقا تصور کن این دسته نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ سریع اون جنس احساس درونت جریانش عوض میشه: “الهی شکر که دارم”، “الهی صد هزار مرتبه شکر”، چشم‌ها، فکر کن نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ “وای، الهی صد هزار مرتبه شکر بابت این چشمام”، “خدایا، الهی صد هزار مرتبه شکر”، عمیق، هر بار عمیق‌تر.

“الهی شکر بابت این بند انگشت”، حالا فکر کن نبود، این مرتبه شکرگزاری تو عوض می‌کنه‌ها، پس حواس‌مون باشه، اونجایی که حال‌مون بده، بیدار، هوشیار، آگاهانه، سطحی برخورد نمی‌کنی که، سطحی برخورد نکنین: “نه بابا، زندگی که بابا بیخوده، ای چی شد تو این زندگی، ای فلان چیز توی زندگی، چرا؟”

بعد نعمت بیاد سمتت، داری کل زندگی رو می‌بری زیر سوال، نه آقا، من حالم بده برای این، “الهی شکر بابت تمام داشته‌های دیگه‌ام” و مرور کن دونه‌دونه، چه اتفاقی می‌افته؟ به راحتی اون مسئله‌ای که داشتی حل می‌شود، این یک قانون الهیه، امتحانش کن، زمانی که مرور می‌کنی اون داشته‌هاتو، انگار اونا همه خبردار میشن: “برین اون مسئله‌اش و حل کنین”، این نگاه، بازی زیبای الهی شکرگزاری.

شکرگزاری بازی الهیه، باهاش می‌تونی بازی کنی، سفر کنی، جوری سفر کنی که از تن بکنی، جدا بشی، میشه، مرتبه داره دیگه شکرگزاری، مرتبه داره، همین امروز، روز شونزدهمه، رنگ و بوی شکرگزاریت به هیچ عنوان قابل مقایسه با روز اول نیست، حتی عزیزانی که چندین بار انجام دادن، حتی عزیزانی که تو قبیله هستن، وقتی تو مسیر باشی و ادامه بدی.

بماند که حالا این انرژی دست‌جمعی که اصلاً یه داستان دیگه است که کمک می‌کنه بسیار، زمانی که تو مسیر باشی، رنگ و بوی شکرگزاری تغییر می‌کنه، مثل اتوبان چهار بانده، خودت می‌فهمی، واضح و شفاف، پس این موضوع رو حواس‌تون باشه، یه کوچولو کامنت باز کنیم، یکی دو دقیقه کامنت بخونیم.

شب لایو شب‌نشینی داریم، ساعت ۸:۱۸ دقیقه، دو روز دیگه داریم، فردا ۵:۳۰ صبح، روز هفدهم‌مون، لایو‌مون شروع میشه، حتماً تو این دو روز لایوی که مونده، حضور داشته باشین، مخصوصاً، مخصوصاً عزیزانی که عضو قبیله نیستن، یه هدیه جانانه برای شماست که فقط هم توی لایو میگم.

البته توی سایت فکر می‌کنم امروز رونمایی بشه، اما جای دیگه‌ای گفته نمیشه، توی لایو این دو روز باش، این دو روز توی لایو حتماً باش، خوشحال می‌شی، خوشحال می‌شی، آره نازنینم، دارم سعیمو می‌کنم که عزیزان جان رو کنار خودمون داشته باشیم، تمام تلاشم، نیتم اینه که شما باشین کنارمون، نمی‌خوام از روز هیجدهم که این چالش تموم شد، بری و رها بشی، تا جایی که امکان داره دارم تلاشم رو می‌کنم، خاطرخواه دیگه.

خدا قوت، خدا قوت، تمرین‌ها رو، الهی شکر، الهی شکر، تمرین‌های امروز و بچه‌ها جانانه انجام بدین، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، خدا بهتون قوت بده، بسیار عالی، بریم عزیزان، برین که به کارتون برسین، دم عید هم هست، پرقدرت، پرقدرت، پرقدرت عزیزان جانم، پرقدرت روزتون و شروع کنین.

الهی شکر، لایو امروز بسیار نکته الهی داشت، حتماً با جان این لایو رو ببینین، دوستتون دارم، خدا حفظتون کنه، حواستون به قدم‌هاتون باشه، الکی بگو مگو با کسی نکنین، نیفتین تو بازی لج و لجبازی و بگو مگو، بذار فکر کنن اونا برنده‌ان، حالا هر کسی که سر راهت اومد، باهات کل‌کل کرد، ولش کن، انرژی الهی تو اونجا خرج نکن.

بگو مگو نکن، یه بهونه‌ای پیدا کن: “الان، الان میام”، به بهونه آب خوردن برو، بذار بره، حفظ کن، انرژی الهی‌تون و حفظ کنین، اوکی، مراقب خودتون باشین، تک‌تک شما عزیزان جانم رو به دستان پرنعمت و پربرکت دلبر جان می‌سپارم، مراقب سرزمین وجودتون باشین عزیزان، مراقب خودتون باشین.

دوست دارم، سالتون و الهی، الهی، الهی، الهی شروع کنین، الهی شروع کنین عزیزانم، مراقب خودتون باشین، دوستتون دارم، دوستتون دارم، عاشقی می‌کنم کنارتون، یاد می‌گیرم، انرژی تک‌تک‌تون به من می‌رسه، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، الهی شکرت.