لایو روز هفدهم (سال 1403)
چالش هجده روزه جان جانان

به به، روز هفدهم، یه روز دیگه بیشتر نمونده، دل حاضره، جانانه با موزیک الهی بیا وسط، الهی به امید تو، برو بریم، به به، لبخند بابا یادت نره، به به، جانانه استفاده کنین از این انرژی الهی، به به، ای جونم، خدا حفظتون کنه، مثل برق گذشت، خاطره الهی ساختیم، خاطره الهی ساختیم همه‌مون، به به، به به، به به، به به.

الهی به امید تو، الهی به امید تو، به به، درود به روی ماه عزیزان جان، درود به روی ماهتون، درود به روی ماهتون، صبحتون جانانه الهی باشه عزیزان جانم، همسفران جانی که کانادا، آمریکا هستن، شبتون الهی باشه، خیلی خوش اومدین، خیلی خوش اومدین، ای جونم، ای جونم، روز هفدهم، روز هفدهم، مثل برق گذشت، هفده روز.

خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، یک روز دیگه بیشتر باقی نمونده، یک روز، خدا قوت به جان تک‌تک‌تون، خدا قوت بهتون که جانانه موندین، کار بزرگیه بچه‌ها که من هر روز خدا قوت بهتون میگم، تو این مسیر موندن کار هر کسی نیست، خیلی‌ها پیاده می‌شن، این نجواهای ذهن رو کنترل کردن، این تو این شهربازی که بسیار جذابه، یه سری‌ها غرق شهربازیه می‌شن، پیاده می‌شن.

خدا قوت، خدا قوت که با تمام باگ‌هایی که داشتین، مهمه که دارم هر روز یادآوری می‌کنم، تو دلش شاه‌کلیدی وجود داره، خدا قوت بهتون، با همه باگ‌هایی که دارین، همچنان موندین تو چالش، روز هفدهم، شده یه بار لایو جا موندی، تمریناتت باگ داشتی، اما داستان اینه که شرایط و موقعیت تک‌تک ما‌ها فرق می‌کنه، ما تو زندگی همدیگه نیستیم.

مسئله‌هایی که سر راه‌مون رو، مال بقیه رو نمی‌بینیم، یعنی اون عزیز جانی که میگه: “من باگ دارم”، نکته مهمه، میگه: “من باگ دارم”، باگ داری نسبت به چه موقعیت و شرایطی که داری؟ این مهمه، یه موقع می‌بینی تو، تو شرایط و موقعیتی که هستی، به نحو احسن انجام، صدتو گذاشتی، قبول.

درسته برادرت گفته مثلاً این تکرار، این ساعت، این کارها رو بکن، اما طبق شرایط و موقعیت خودت، صدتو گذاشتی، بهترین‌ها رو انجام دادی، قدم برداشتی، پس اسم این و نمیشه گذاشت باگ، باگ اون که تو موقعیت و شرایطش و داشته باشی، اما کم‌کاری کردی، به هر دلیلی، اون هم مسئله‌ای نداره، تمرین، تکرار، اگه قرار بود که ما همه‌چیز و، اگر هم شرایطش و داشته باشی، انجام بدین که دیگه اصلاً نیازی نبود به این چالش، می‌دونی دارم از چی می‌زنم.

پس این گفتگویی که در ذهن داری رو، حواست باشه که نه، تو آگاه باش، نجواهای ذهن نخورتت، ببین تا روز هفدهم بودی، ولی: “تو خیلی باگ داشتی‌ها”، سریع مرور کن زندگیت رو، موقعیتی که توش هستی، یه دفعه می‌بینی که: “نه بابا، من بی‌نظیر بودم تو این تمرین، من عالی بودم، تو موقعیتی که هستم، من بی‌نظیر تمرینات و انجام دادم”، خودمون می‌فهمیم کم‌کاری کردیم یا نکردیم.

خدا قوت، خدا قوت، خدا قوت به تک‌تک‌تون، خدا حفظتون کنه، خدا حفظتون کنه، بسیار عالی، کامنت‌ها رو ببندیم، کامنت‌ها رو ببندیم، روز هفدهم، روز هفدهم، چقدر این چالش من به شماها، شماها رو، همه‌مون، چقدر به هم نزدیک شدیم، قشنگ انگار داریم زندگی می‌کنیم، حالا عزیزانی هستند که در قبیله هستن، اما این هیجده‌روز چون تایمش طولانیه، نمیشه به راحتی از این خاطره الهی گذشت.

تک‌تک عزیزانی هم که تو قبیله هستند، از برکت این چالش هیجده‌روزه است، حالا یه چیزی بهتون بگم، تو قبیله‌ام که ما چالش برگزار می‌کنیم، انتهای چالش که می‌رسه، نمی‌دونم از کجا میاد، اما یه دل‌تنگی با خودش داره، هجده‌روز همدل بودیم، هجده‌روز با نیت الهی اینجا بودیم، با نام خدا اینجا بودیم، خیلی مهمه‌ها.

اصلاً چالش و بذارین کنار، همین نیتت که تو صبح بیدار می‌شی، همین، خدا باید کادو بهت بده، نده، یقه‌اش و می‌گیرم، تو تمریناتم انجام نداده باشی، همین که نیت کردی بیدار شی، باید بهت کادو بده، خدا قوت، خدا قوت بهتون، هر بار که این چالش برگزار میشه، برای خودم خیلی عمیق‌تر میشه، یعنی مرتبه‌ی این چالش برای منم تغییر می‌کنه.

انگار سر سفره، یه سری چیزهای دیگه‌ای رو دارم امسال می‌بینم که سال قبل نبود، مسیر خوشگله بچه‌ها، هر جوری حساب کنی، مسیر زیباست، مسیر الهیه، بمونین، این مسیر، مسیریه که دل دریایی می‌خواد، مسیریه که باید بمونی، باید تکرار کنی، با دل قرص، با ایمان، با توکل، که واقعاً نشون بدی ادا نیست، من دارم تغییر می‌کنم، این تکراره.

اینکه تو مسیر تو بمونی، نشانه امید توئه، ایمان توئه، توکل توئه و کل داستان در دل همین امید و ایمان و توکل، کلش، بقیش دیگه بارها گفتم، بهانه است، بهانه است که ما این امید رو دریابیم، ایمان رو، توکل و تو دل این ایمان و توکل که الهام و شهود از راه می‌رسه، الهی، الهی که تک‌تک‌مون، همه‌مون بمونیم.

بلاک‌اش نکنیم، چون زمانی که بلاک باشه، این ایمان و توکل، پیغامی از راه نمی‌رسه در جان، الهام و شهودی نمی‌رسه، آگاهی ناب الهی نمی‌رسه، الهی به امید تو، الهی به امید تو، الهی به امید تو ای ارباب جهان، الهی به امید تو ای دلبر جان، الهی به امید تویی که هستی که هستیم، الهی به امید تویی که حاضری.

الهی به امید تو که از رگ گردن به ما نزدیک‌تری، الهی به امید تویی که نفس ما رو می‌کشی، قلب ما رو می‌تپی، خودت ما رو هدایت کن، جوری هدایت کن که صدای هدایت‌گرت رو بشنویم، قوت قلب‌مون باش، قوت قلب‌مون باش، دلتون به خدا گرم باشه بچه‌ها، دلتون به خدا گرم باشه.

با هر دم و هر بازدم، اجازه ندین اتفاق‌ها، شرایط، شما رو ناامید کنه، ایمان و توکل شما رو بدزده، هر روز که چشم باز می‌کنیم، خداوند داره میگه: “بابا، تولدت مبارک”، هر روز که چشم باز می‌کنیم، هر روز یه تولده، یه معجزه است، بابا، تو دوباره فرصت داری، معجزه‌ای به این بزرگی رو نمی‌بینی، سپاس‌گزارش نیستیم، بعد انتظار داریم که تو این شهربازیه خوش بگذره.

بابا، تو سپاس‌گزار این تولد امروزت نیستی، تو دوباره بیدار شدی، تونستی چشم باز کنی، تا این و ببین، ببین چجوری در این شهربازی بهت خوش می‌گذره، در تمام ابعاد، انتظار داشته باشین از زندگی‌تون، از روزتون، عزیزان جانم، از آغاز روزتون انتظار داشته باشین، با ایمان، با توکل، نه اینکه وقتی چشم باز می‌کنی، بخوای به پیشواز اتفاق‌های بد بری.

اون گفتگوهایی که داری: “امروز حالا مشتری میاد؟ امروز آیا کارم راه می‌افته؟ امروز یعنی فلانی به من زنگ می‌زنه؟ امروز اون اتفاقه می‌افته؟”، انتظار ما، نشونه‌ی ایمان و توکل ما، بنویس: “هر روز که آغاز میشه، انتظار ما، نشونه ایمان و توکل ماست”، هر روز، هر روز، هر روز.

مرتبه ایمان و توکل اون روز تو، میشه کیفیت اون روز، میشه تجربه اون روز، همه‌چی در دل ایمان و توکله، همه‌چی، ایمان، توکل، گفتیم از کجا میاد؟ از درون، چقدر دارم تو این چالش نسبت به چالش‌های قبل از ایمان و توکل صحبت می‌کنم، چون خیلی مهمه، در این تایم از جهانی که هستیم، فقط اون، فقط از جهان درونته که می‌تونی گره‌های بیرون رو باز کنی، فقط.

ایمان و توکل خریدنی نیست، باید بسازیش، در طول مسیر زندگیت، برای ساختن ایمان و توکل هم، یه جاهایی میای یقه‌به‌یقه می‌شی، اصلاً کفر میگی، زیباست، قشنگه، اصلاً یه جا میگی: “خدا نیست”، زیباست، نترسیم، خدا رو هم ببرین زیر سوال، عیب نداره، باید ببری زیر سوال تا بتونی خیلی چیزها رو بفهمی، اون تضاد‌هاست که ما رو می‌رسونه به جان.

هر چی سخت‌تر، زیباتر، هر چی درگیرتر با دلبر جان، خوشگل‌تر می‌تونی پیداش کنی، شعله‌ی ایمان و توکل‌تون رو همیشه حواستون باشه روشن باشه، همون اول سال می‌ری غذا درست می‌کنی، ببینی زیر گاز شعله‌اش چجوریه، هر روز سر بزن، از من می‌شنوی، حالا سختت میشه، وگرنه به یک مرتبه‌ای می‌رسی، با هر دم و بازدم سر می‌زنی به ایمان و توکلت.

یعنی دیگه اونجا مستقر شدی، دیگه دست و پا نمی‌زنی که برم ببینم اون جا گرفته، در جان، تو دل ایمان و توکل مستقر شدی، تمام وجودت رو گرفته، دیگه کسی تو رو به هم نمی‌ریزه، تو دل طوفانی، ساز دلت الهی کوکه، یه جایی بهت میگن: “دیوونه شدی، تو این موقعیت، چه جوری این حالش خوبه؟ این یه چیزیش هست‌ها، این دک و دیوونه شده‌ها”، تو سکوت کن.

چون تو یک جایی در جان مستقر شدی که اونا خبر ندارن، یه کوچولو در مورد هدف صحبت کنیم، عزیزان جانم، هدف داشته باشین، هدف نداشتن ما رو درگیر روزمرگی می‌کنه، هدف برای خودتون بذارین، یه موقع هست تو یک هدفی رو برای خودت مشخص می‌کنی که با جانت هماهنگه، هدفه الهیه، با جانت هم هماهنگه، حواست باشه.

اطرافیانت با رفتار و کلام‌شون کاری نکنن که تو دست بکشی از اون هدفه، اون هدفه برای توئه، آدرسش و قراره به تو بدن، نه به بقیه، جار نزنین، هدفی که با جانت هماهنگه، ایده داره میاد و جان داره بهت میگه: “حرکت کن”، تو هی می‌شینی با این مشورت می‌کنی، با اون، اصلاً با یه کسانی مشورت می‌کنی که اصلاً ربطی به اون هدف تو نداره، اصلاً تا حالا تجربه‌اش نکرده.

فقط کافیه که رفتار و کلامش باعث بشه که تو از اون هدفه دست بکشی و می‌کشی، مخصوصاً افرادی که به شما نزدیک هستن و کلام‌شون رو شما تأثیر داره، خیلی مهمه، حواستون و جمع کنید، ایده اومده، با جانت هماهنگه، هدفه کاملاً الهیه، خودت می‌فهمی، بررسیش کردی، برو تو دلش.

اگه قراره مشورت هم بکنی، با کسی مشورت کن که اون مسیر و رفته و رسیده، حتی با کسی که رفته و شکست هم خورده مشورت نکن، چون تو ظرفیتش و شاید نداشته باشی، یه موقع یک کسی هست پخته است، قشنگ می‌فهمه، تأثیر نمی‌گیره از بقیه آدم‌ها که بگن: “نه، این به درد نمی‌خوره، تو این تایم نرو، تو این تایم بری، می‌خوری زمین”، ای‌قدر قویه که رفتار و کلام آدم‌ها روش تأثیر نمی‌ذاره، اون فرق می‌کنه.

اما شمایی که شناخت داری از خودت، می‌فهمی یه نفر یه حرفی بزنه، تو سست می‌شی، دست می‌کشی، پس نکن، حواستون باشه، طبق شناختی که خودتون دارین، نشین اینجا: “آقا، من می‌فهمم، یه کسی به من بگه این کار و نکن، تو این شرایط، من دست می‌کشم”، مخصوصاً کسی که بدونم حرفش رو من اثر داره، طرف توی فلان چیز موفقه، اوکی، حتی از اونم اگر تو سستی، برای این هدفی که اون تجربه‌اش نکرده، هم مشورت نکن.

این هدفه، ایمان و توکله، اینه دیگه، چقدر من بگم از این ایمان و توکل خدا، ایمان و توکل تو دلش همه‌چی هست، بهت ایده میده، الهام میده، بهت میگه: “این هدف رو انتخاب کن” و تو انتخاب می‌کنی، تا اینجا میای جلو، یهو از یه جا به بعد، کرکره ایمان و توکل می‌کشی پایین، می‌ذاری کنار، بابا، خود اون ایمان و توکل می‌بره.

این‌قدر نشین این ور و اون ور حرف نزن راجع به هدفت، با هر کسی حرف نزن، اگه قراره تحقیق کنی، با کسی مشورت کن که رسیده، مهمه‌ها، وقتی مرتبه ایمان و توکلت تغییر کنه که هر بار تو این مسیر باشی، تغییر می‌کنه، به یه جایی می‌رسی که فقط انجام میدی، خودت، او میگه و تو قدم برمی‌داری.

اونجایی که سست باشی، ایمان و توکل قایم میشه، میگه: “این، این تا اینجا اوکی بود، از اینجا به بعد دیگه شل کرده، داره این ور اون ور جار می‌زنه، دیگه ما رو، ما حساب نکرده، آویزون بقیه آدما شد، داره می‌ره، نگاه، رفته دم بانک، تو بانک، رفته به رئیس بانک، چجوری تا دولا خم شده، نگاش کن”، برای اینکه وام بگیره، نفهمید که: “بابا، ماییم، باید رو ما حساب کنه”.

رو دلبر، ایمان و توکل خود اوست دیگه، ایمان و توکل یعنی چی؟ یعنی: “بابا، فرمون دست تو، تو برو، منم میام”، یه جا نرسه که شک و تردید جای ایمان و توکل بگیره، اگر شکی اومد، تردیدی اومد، سریع نسبت بهش آگاه شو: “آقا، تا اینجایی که من اومدم، کی من و آورد؟ پس این شکه چیه؟ این تردیده چیه؟ چرا من آویزون فلان آدمه شدم؟”، سریع مچ خودت و بگیر.

دلت باید حاضر باشه، کی می‌تونی این‌جوری رفتار کنی، مچ خودت و بگیری؟ زمانی که در مسیر باشی، برای اینه میگم بمونیم تو مسیر، با تمام باگ‌هایی که داری، بمون تو مسیر، مسیره راه نشون بده، یهو کمپلت نذارش کنار، از مسیر خارج بشی، کرکره ایمان و توکل کشی پایین، باید شعله ایمان و توکل روشن باشه.

حالا یه موقع هست توی یک فضایی قرار می‌گیری، شعله کم میشه، عیب نداره، شعله رو خاموش نکن، بذار شعله کم بشه، شک و تردید میاد، شعله رو هواست باشه، خاموش نکنی، یه جا دوباره تو مسیر گر می‌گیره، دوباره شعله ایمان و توکله، یه درسی تو اون شک و تردیدها هم درسه، داره مرتبه ایمان و توکل تو بالا می‌بره، شک و تردیده میاد، اما شعله خاموش نمیشه، وقتی تو مسیر باشی، نکته کلیدی‌ها.

الهی، الهی که دلتون حاضر باشه، بفهمین دارم از چی حرف می‌زنم، بمونین بچه‌ها، بمونین تو مسیر، اعتماد کنین به این مسیر، اعتماد کنین، به خدا اعتماد کنین، خدا رو برا خودمون نگه داریم، یهو خدا رو خونه‌نشینش نکنیم، خودمون غرق بازی بیرون بشیم، شیطان این کار رو می‌کنه، نجواهای ذهن این کار و می‌کنه.

نسبت بهش آگاه باش، هر شک و تردیدی، هر مسئله‌ای میگی: “من دارم رو خودم کار می‌کنم، این دیگه چیه؟ داره مرتبت و تغییر میده”، بابا، همین که تو نسبت بهش آگاه، اوکی: “این شک و تردید، نسبت بهش آگاهم، باید از این آروم‌آروم گذر کرد”، این داره مرتبه ایمان و توکل و، ایمان و توکل باید رشد کنه دیگه، این نیستش که بگی: “رسیدم به ایمان و توکل، تموم شد”، نه، مرتبه داره.

حرف تمام، یه کوچولو کامنت‌ها رو باز کنم، فردا روز آخر مونه، فردا روز هجدهمه، به حرمت این روز هیجدهم، حتماً توی لایو حضور داشته باشین، جانانه این چالش و بتونیم ببندیم‌اش، به امید خدا، لایو شب‌نشینی هم حتماً باشین، ساعت ۸:۱۸ دقیقه امشب، الهی، الهی که دلتون حاضر باشه، الهی که دلتون حاضر باشه.

بمونین بچه‌ها، بمونین پای خودتون وایستین، پای جان، پای دلبرتون وایستین، دور اون چشاتون بگردم، خدا حفظتون کنه، فردا، فردا با هم گپ می‌زنیم، فعلاً تو چالشی، بعد از چالش چی‌کار کنیم؟ الان وقتش نیست، الان تو چالشی، بمون، تمرکز روی امروز، فردا معلوم نیست، روز هیجدهم باشیم یا نباشیم، امروز و دریابیم.

بعد از چالش چه کنیم؟ امروز و دریاب، فردا هم معلوم نیست باشیم یا نباشیم، امروز و عشق است، فقط امروز، هیچ فردایی نیست، امروز و کیف کن، امروز و دریابین، این لحظه رو، این کار ذهنه‌ها، داره لحظه رو ازت می‌گیره، آغاز روزته بابا، می‌بره، بگو: “بعد از چالش چه کنیم؟”، این‌هاست که در طول مسیر بهش می‌رسی و خریدارش دیگه نیستی، تایپ نمی‌کنی: “بعد از چالش چه کنیم؟”

چون مرتبه آگاهی تغییر کرده، هیچ‌وقت نمی‌ری دنبال یه همچین آه، کامنتی بخوای بذاری: “امروز و عشق است بابا، فردا هیچ‌کی ازش خبر نداره، بعد چالش چه کنیم؟ امروز و دریابیم”، بسیار عالی، تک‌تک شما عزیزان جانم را به دستان پرنعمت و پربرکت دلبر جان می‌سپارم.

مراقب خودتون باشین، جانانه در مسیر باشین، جانانه بمونین بچه‌ها، از سرزمین وجودتون مراقبت کنین، هر جایی نرین که روتون خط بندازن، شیش‌دونگ حواس‌تون به قدم‌های الهی‌تون باشه، دوستتون دارم، ساعت ۸:۱۸ دقیقه لایو شب‌نشینی، اگر او اجازه بده، می‌بینمتون، خدا حفظتون کنه.